13 April 2011

Çizik 54


Sonsuza dek yorganların altında saklanma isteği duyuyorum bu aralar. Kendimi iyi hissetmediğimde ilk kaçtığım şey uyku.

3 comments:

  1. Kendini iyi hissetmediğinde, umudunu yokla bakalım yerinde duruyor mu? eğer umudun yitirmek üzereysen kendini iyi hissetmessin.

    Küçük balık, yiyecek bir şey sanıp süratle atıldı çapariye. Önce müthiş bir acı duydu dudağında... Sonra hızla çekildi yukarıya. Aslında hep merak etmişti denizlerin üstünü. Neye benzerdi acaba gökyüzü. Balıkçının parmakları hoyratça kavradı onu ve küçük balık anladı yolun sonunun geldiğini. Koca denizlere sığmazdı, oysa şimdi yüzerken küçücük yeşil leğende, cansız dostlarına değiyordu ister istemez. Bir kedi yalanarak baktı gözünün içine. Yavaşça karardı dünya; başı da dönüyordu. Son kez düşündü derin maviyi, beyaz mercanı, bir de yeşil yosunu.
    İşte tam o sırada eğilip aldım onu, yürüdüm deniz kenarına. Bir öpücük kondurdum başına. Sade bir törenle saldım denizin sularına. Bir an öylece baka kaldı, sonra sevinçle dibe daldı gitti. Teşekkürü de ihmal etmemişti, birkaç değerli pulunu avuçlarımda bırakarak. Balıkçı ve kedi şaşkın baktılar yüzüme: "Neden yaptın bunu?" diye sorar gibiydiler.
    "Bir gün" dedim, "Bulursam kendimi yeşil leğendeki küçük balık kadar çaresiz, son ana kadar hep bir ümidim olsun diye."

    Ümidinizin kalmadığı anlarda, bu hikâyeyi düşünüp, teselli bulabilirsiniz.

    Paylaşayım istedi. Belki umut aşılamış oluruz. Kendimiz için ve dostlarımız için...

    ReplyDelete
  2. Çok teşekkür ederim güzel yorumunuz için.

    Beni de alıp öyle denize bırakan arkadaşlarım olduğu için çok şanslıyım. Bu çizimi yaptıktan sonraki gün de olan ufacık şeylerle yine umudumu buldum.

    ReplyDelete
  3. Umutsuz olmayın sizi örnek alanlara yazık olur ;)

    ReplyDelete